ԻԶԱԲԵԼԼԱ ...Ողջույն: Ինչպես եմ կարոտում Քեզ, Բոժիկին, Ադոկին... Է, լավ է չգրեմ: Աստծով կհանդիպենք իրար:

Լույս է տեսել «Ռոսլին» արվեստի հանդեսի հերթական համարը։

Հիշի՛ր, հա ՛յ մարդ. Խեղճացար` կխփեն գլխիդ, երկիրդ ձեռքիցդ կխլեն:

Նվիրումը մեր անսահման և մեր սրտի սերն ուրիշ է, Ախ, ինչ օգուտ, իմ Արարատ, երբ այժմ քո տերն ուրիշ է... Հազար աչքով գամվել ենք քեզ, հազար սրտով սիրահարվել, Նույնիսկ օտար սիրտն ես գերում, բայց մեր սերը, մերն ուրիշ է:

Երևանի պետական համալսարանի իմ սերնդակից շրջանավարտների հիշողության մեջ մնացել են մասնագիտական` բանահյուսական և բարբառագիտական պրակտիկայի օրերը։

1983–ին բեմադրող ռեժիսոր Հերբերտ Գասպարյանը «Հեռուստաթատրոնում» բեմադրեց Վրեժ Իսրայելյանի ստեղծագործությունը՝ «Չնվաճված աշխարհամաս» պիեսը , որը ստացել էր «Յոթերորդ աշխարհամաս» գողտրիկ անվանումը:

Տիկին Թոֆանայի ինքնությունը ծածկված է գաղտնիությամբ. հայտնի է, որ այս իտալացու մեկ գյուտը` «Aqua Tofana» թույնը, մի քանի հարյուր մարդու մահվան պատճառ է դարձել: Թե ինչու էին Ջուլիայի «ծառայությունները» այդքան պահանջված, և ինչպես ինկվիզիցիան 20 տարի որսաց հայտնի թունավորողին։

ՈՒսանողների միջազգային օրվա կապակցությամբ օրեր առաջ շնորհավորական ուղերձով հանդես գալով՝ Ժաննա Անդրեասյանը, մասնավորապես, կոչ է արել ուսանողներին լինել պահանջատեր կրթության որակի նկատմամբ, չհանդուրժել միջակությունն ու ժամավաճառությունը, լինել հարցասեր, ունենալ կասկածներ, չվախենալ իրենց մտահոգությունները բարձրաձայնելուց։

ԷԴՎԱՐԴ ՋՐԲԱՇՅԱՆ Կյանքում երբեմն հանդիպում ես մարդկանց ու թվում է, թե նրանց վաղուց գիտես։ Անգամ ենթագիտակցորեն զգացողություն ունես, թե նա քո վաղեմի ծանոթն է կամ մտերիմը, իսկ ավելի ճիշտ` քո հարազատը։

«․․․Մենք չենք թողնի, որ հայոց պատմութիւնը խարդախուի, թէկուզ յանուն սրբազան մարքսիզմի ու պրոլետարիատի,- գրում է ՀՅԴ տեսաբան՝ Միքայէլ Վարանդեանը (1872-1934թթ․),- Մենք չենք թոյլ տայ, որ Հայաստանը կործանողները՝ Էնվէրի ու Քեմալի դաշնակիցները, հանդէս գան հայ ժողովրդի ազատարարի դերում, իսկ անձնուէրներու լէգէոնը, նա որ երեսուն տարի տապակուեր է բռնակալութեան քուրաներում՝ հասցնելու համար Հայ դատը 1918-ի օրերուն՝ նետուի թեթեւ սրտով․․․